Review

GALAHAD – THE LONG GOODBYE CD

1. Behind the Veil Of a Smile

2. Everything’s Changed

3. Shadow in the Corner

4. Th Righteous and the Damned

5. The Long Goodbye

6. Darker Days (CD Bonus)

7. Open Water (CD Bonus)

- Stuart Nicholson - wokal

- Dean Baker - klawisze, orkiestracja,

programowanie,

- Spencer Luckman – Perkusja

- Mark Spencer - gitary basowe, wokal wspierający

- Lee Abraham - gitary elektryczne, gitary

akustyczne, wokal wspierający, dodatkowa gitara

Po niespełna 4 dekadach istnienia, Galahad nadal konsekwentnie podąża obraną niegdyś prog-

rockową ścieżką na swoim 12 albumie. Zaskakiwać może fakt, że na “The Long Goodbye” znalazło się

kilka ciekawych groove'owych elementów gitarowych, które są niepowszechne dla tego nurtu, a

także dla samego zespołu, lecz są podmuchem przyjemnej świeżości, który może ucieszyć fanów

otwartych na zmiany.

Poza tym, bazowe elementy pozostają zbliżone do tych z poprzednich wydawnictw, dzięki czemu

usłyszymy tutaj typowe dla Galahad zagrywki sprytnie współgrające z tymi nowymi dodatkami.

Rezultatem jest dość wyraźne i mocne progresywne brzmienie, którego od Brytyjczyków od zawsze

można było oczekiwać. Godną reprezentacją tego faktu jest na przykład wstęp do “The Righteous

And The Damned”, gdzie powracają dźwięki akordeonu, by następnie nabrać masywnego i

agresywnego uderzenia, czyniąc ten antywojenny utwór bogatym w symbolikę, nie tylko pod

względem tekstu, ale również muzyki. Galahad już nie raz eksperymentował z pejzażami

orkiestrowymi i nie zabrakło ich również na tym albumie, na przykład w otwierającym “Behind The

Veil Of A Smile”.

Utwór tytułowy, będący ostatnim na trackliście (nie licząc bonusów na CD) zrobi na fanach takiego

stylu nie lada wrażenie. Spokojne i stonowane fortepianowe intro, długie orkiestrowe pasaże i

akustyczne gitary, uzupełnione przez świetne solo gitarowe z chórami w stylu Pink Floyd, a także

instrumenty smyczkowe i oldfieldowskie dzwony rurowe - no, mają rozmach!

Mimo że album kończy się po 5 utworach, to w wersji CD otrzymamy również dwa dodatkowe: “Darker

Days”, z mieszanką solidnych gitar i sferycznych partii, utrzymany w stylu zbieżnym z całym

materiałem, a także “Open Water” (zaprezentowany w 2020 roku jako część serii Galahad Electric

Company). Ten ostatni jest emocjonalną balladą fortepianową wzbogaconą o przejmujący wokal

Nicholsona.

Galahad trzyma fason i niezaprzeczalnie jest gwarantem wysokiej jakości w świecie nowoczesnego

i jednocześnie klasycznego rocka progresywnego. “The Long Goodbye” stanowi kolejny udany klocek

w dyskografii zespołu, oferując słuchaczom zróżnicowane treści, na których przyjemnie zawiesić

ucho.

Autor: Błażej Obiała

After less than four decades of music existence, Galahad continues to consistently follow the once-

trodden prog-rock path on their 12th album. Surprisingly, 'The Long Goodbye' features some

interesting groove guitar elements that are uncommon to this trend, and to the band itself, but are

a blast of pleasant freshness that may please fans open to the new.

Other than that, the base elements remain similar to those of previous releases, so here we will hear

Galahad's typical playing cleverly interacting with these new additions. The result is quite a distinct

and powerful progressive sound, which is what fans have always expected from the Brits. A worthy

representation of this, for example, is the introduction to 'The Righteous And The Damned', where the

accordion sounds return before taking on a massive and aggressive beat, making this anti-war

track rich in symbolism, not only in terms of lyrics but also music. Galahad has experimented with

orchestral landscapes more than once before and they are doing so on this album as well, for

example in the opening 'Behind The Veil Of A Smile'.

The title track, which is the last on the album (not counting the bonus tracks on the CD) will impress

fans of this style. A calm and subdued piano intro, long orchestral passages and acoustic guitars,

complemented by a great guitar solo with Pink Floyd-style choruses, as well as strings and Oldfield

tubular bells - well, they know the drill!

Although the album ends after 5 tracks, the CD version also gives us two additional ones: "Darker

Days", with a mix of solid guitars and spherical parts, kept in a style that coincides with all the

material, and "Open Water" (presented in 2020 as part of the Galahad Electric Company series). It is

an emotional piano ballad enhanced by Nicholson's poignant vocals.

Galahad is undeniably a guarantee of high quality in the world of modern yet classic progressive

rock. "The Long Goodbye" represents another successful position in the band's discography, offering

listeners diverse content on which you would like to focus a bit longer.

Author: Błażej Obiała