Review

STRANGE POP "Ghost In The Old Tape" (CD digipack )

premiera 22 kwietnia

Czwarta płyta formacji Strange Pop „Ghost In The Old Tape” jest szczerym i bezkompromisowym hołdem dla lat osiemdziesiątych XX. wieku, gdy tradycyjne analogowe brzmienie ścierało się z chłodną, cyfrową przestrzenią. Lider projektu, Michał Dziadosz, udowadnia, że te dwa światy nie muszą tkwić w konflikcie. Odpowiednio dobrane środki tworzą perfekcyjną symbiozę ze zdecydowaną przewagą analogu. W ten sposób powstaje jakość na miarę współczesnych nam standardów. Oczywiście bez AI, bez wyrównywania i strojenia. Strange Pop programowo i od samego początku konsekwentnie trzyma się ram organiczności i naturalności.

1. In The Garden 5:53

2. Dempsey And Makepeace 3:11

3. Old Mansions 5:31

4. In Your Eyes (School Love) 3:41

5. The Longest Night 5:06

6. VHS Ninja 4:23

7. Halley's Comet 2:43

8. Requiem For My Childhood 10:12

Produkcja i brzmienie

Do przepotężnych analogowych i elektrycznych basów, brzmień z oryginalnych automatów perkusyjnych przeplatających się z żywymi rytmami, precyzyjnych gitar, syntezatorowych przestrzeni i lirycznego oraz wzniosłego i rozmarzonego wokalu doszły zupełnie nowe brzmienia, których wcześniej w muzyce Strange Pop nie było! Wśród nich należy wymienić przede wszystkim gitarę akustyczną. Po raz pierwszy w historii zespołu użyto również syntezatora cyfrowego!

Ogólny charakter płyty jest jednak tajemniczy, mglisty, baśniowy, mroczny i przestrzenny. Suma została wysterowana tak, by zachować koronkowe szczegóły, ale jednocześnie utrzymać ciepły, miękki analogowo-taśmowy efekt znany z poprzednich albumów, szczególnie z „Urban Legends”. Podobnie jak ostatnio, materiał nie został poddany masteringowi. W ten sposób muzyka naprawdę ma szansę znaleźć się blisko słuchacza, na granicy „wyskoczenia z głośników”.

Muzyka

Pod względem muzycznym Strange Pop zdecydowanie wraca jednak do klasycznego art popu/art rocka ze sporą ilością nawiązań do takich gatunków, jak synthwave, vaporwave i muzyka elektroniczna oraz filmowa.

Oddajmy głos głównemu twórcy projektu, Michałowi Dziadoszowi:

Od pierwszej płyty Strange Pop, punkt wyjścia stanowi art pop/art rock, który daje pozwolenie na dowolne mieszanie gatunków i swobodne nawiązania do różnych wątków. Czasem tego typu pomysły są bardziej doceniane, czasem w ogóle nie zauważane, ale dla mnie nie ma to większego znaczenia, gdyż tworzę przede wszystkim z potrzeby serca. Niezależnie jednak od gustów, trzeba przyzwyczaić się do faktu, że kolejne albumy projektu będą się od siebie różnić, gdyż jest to wpisane w jego programowe ramy. Jednak zdarzą się też momenty, w których art pop/art rock będzie stanowić coś więcej, niż tylko rdzeń i sposób myślenia. Tak jest w przypadku debiutanckiej płyty „Ten Years Gone” i tak się zdarzyło przy najnowszej „Ghost In The Old Tape”.

Dlaczego?

Chciałem nagrać materiał o latach osiemdziesiątych i w stylu lat osiemdziesiątych. Moim zdaniem tamta epoka w warstwie muzycznej dość naturalnie przenikała się z „progresem”. Zresztą innych lat osiemdziesiątych tak naprawdę nie znam. Nigdy nie interesowałem się ich taneczną stroną, a najbardziej radiowymi wykonawcami, których mogłem słuchać byli m.in. Kim Wilde, czy grupa A-ha. Poza tym zawsze bardzo odpowiadał mi klimat nieco ambitniejszej muzyki tamtych lat. Określone brzmienia, ogromne pogłosy oraz długie solówki stanowiły naturalną część wielu utworów nawet z list przebojów. A jeśli o solówkach mowa, na płycie znalazła się partia, która trwa prawie dwie minuty. To nietypowa długość, nie tylko w kontekście dotychczasowych dokonań Strange Pop. Nie było łatwo ją zagrać od początku do końca bez absolutnie żadnych cięć, jednocześnie zachowując odpowiednią dramaturgię. Praca nad nią trwała trzy tygodnie, ale się udało!

Teksty

Od strony lirycznej „Ghost In The Old Tape” to bardzo uniwersalne opowieści osadzone w latach osiemdziesiątych, wśród których wielu z nas znajdzie swoje historie. Od strony zamysłu poetyckiego jest to jednak przede wszystkim wspominanie (nie zawsze słodkiej) dziecięcej arkadii zakorzenione w głębokiej świadomości przemijania dojrzałego podmiotu lirycznego. Emocje związane z reminiscencjami są różne. Od gorzkich przemyśleń, związanych z tym, co nieuniknione („Dempsey And Makepeace”, „Requiem For My Childhood”), przez ekscytację niezwykłym światem dookoła („Old Mansions”, „Halley’s Comet”), młodzieńcze fascynacje („In Your Eyes (School Love)”), przepotężną polaryzację nastrojów jakie miały miejsce w czasach śmierci komunizmu w Polsce („In The Garden”), hołd dla kultury popularnej („VHS Ninja”), czy wreszcie dylematy dorosłych, zupełnie niepotrzebnie aplikowane dorastającym dzieciom tamtej epoki („The Longest Night”).

Przesłanie

Nic się nigdy nie kończy i nie zaczyna tak naprawdę, przynajmniej do momentu, w którym w pełni pogodzimy się z biegiem wydarzeń i zaakceptujemy wszystkie możliwe konsekwencje naszych działań. Dopóki nie zdamy sobie sprawy z tego, że wszystkie najważniejsze wydarzenia naszego życia mają swój prapoczątek w dzieciństwie, nie będziemy w stanie ruszyć dalej. "Ghost In The Old Tape" jest ostatnią płytą z pierwszego cyklu "terapeutyczno-rozliczeniowego". Podobnie jak wszystkie poprzednie płyty Strange Pop, ta najnowsza stanowi rodzaj podsumowania i remanentu dotychczasowego życia dojrzałego podmiotu lirycznego. Opowiada ona głównie o dziecięcej arkadii, ale nie w sposób naiwny. Słodko-gorzkie przesłanie albumu może przydać się każdemu, kto nie zatrzymał się w rozwoju i chce iść dalej. Ostatni na płycie utwór "Requiem For My Childhood" kończy się symboliczną "minutą ciszy", ale tak naprawdę pozszywanymi fragmentami utworów z kolejnego krążka, który miał powstać, ale nigdy nie powstanie. Ten zabieg artystyczny stanowi jednoczesną metaforę wszystkich tych zjawisk, które się nie wydarzą, dlatego, że przeszłość potoczyła się dokładnie tak, a nie inaczej. Innymi słowy: jesteśmy tu, dlatego, że wcześniej miał miejsce cały ciąg wydarzeń. Być może nie byłoby nas, gdyby wydarzenia pobiegłyby innym torem.

Skład

Tym razem lider projektu, Michał Dziadosz, zdecydował się zagrać na wszystkich instrumentach. Wyjątkiem jest utwór „In Your Eyes (School Love)”, w którym na gitarze basowej zagrał Sean Hurley, muzyk znany ze współpracy m.in. z Annie Lenox, Ringo Starrem, Johnem Mayerem, Alanis Morissette, Morisseyem, Michaelem Bublé, czy Paulem Stanleyem z zespołu Kiss.

Art rock to część mojego DNA, więc spokojnie daję radę z partiami wymagającymi wczucia się w ten gatunek, ale utwór „In Your Eyes (School Love)” jest bardziej tradycyjnie popowy. Tu potrzebowałem pomocy Seana Hurleya, którego grę usłyszeć można w kilku światowych hitach. Znamy się od wielu lat i gdy zapytałem go o uczestniczenie w mojej najnowszej płycie, odpowiedział natychmiast i z entuzjazmem. Postanowiliśmy jednak, że jego partia będzie spontaniczna, rockowa i naturalna. Nie chcieliśmy tworzyć sztucznego, generycznego, czkającego przeboju na miarę roku 2025, a bardziej płynącą strukturę na miarę roku 1985 - mówi Dziadosz. Inspiracje

Pink Floyd („A Momentary Lapse Of Reason”), Marillion („Misplaced Childhood”, „Clutching At Straws”), David Sylvian („Gone To Earth”), ale również Tangerine Dream, Mike Oldfield, Jean Michel Jarre, Ultravox.

The fourth album from Strange Pop, "Ghost In The Old Tape," is an honest and uncompromising tribute to the 1980s, a time when traditional analog sound clashed with the cold, digital space. The project's leader, Michał Dziadosz, proves that these two worlds don't have to remain in conflict. Carefully chosen techniques create a perfect symbiosis, with a decisive emphasis on analog. This approach results in a quality that meets contemporary standards—of course, without AI, without quantization, and without auto-tuning. From the very beginning, Strange Pop has consistently adhered to the principles of organic and natural sound.

Production and Sound

Massive analog and electric bass lines, sounds from original drum machines intertwined with live rhythms, precise guitars, synth-driven spaces, and lyrical, elevated, and dreamy vocals are now joined by entirely new sounds never before heard in Strange Pop's music! The new instruments prominently include the acoustic guitar and digital synthesizer!

The overall character of the album is mysterious, hazy, fairy-tale-like, dark and spacious The mix has been carefully balanced to preserve intricate details while maintaining the warm, soft, analog tape effect familiar from previous albums, particularly "Urban Legends". As before, the material was not mastered. This approach gives the music a genuine chance to feel intimate with the listener, almost as if it's about to “burst out of the speakers”.

Music

Musically, however, Strange Pop decidedly returns to classic art pop/art rock, with a significant number of references to genres such as synthwave, vaporwave, electronic, and cinematic music.

Let’s hear from the project's main creator, Michał Dziadosz:

From the very first Strange Pop album, the starting point has always been art pop/art rock, which grants the freedom to blend genres and draw inspiration from various themes. Sometimes these ideas are more appreciated, sometimes they go completely unnoticed, but for me, it doesn't really matter, as I create primarily from the bottom of my heart. Regardless of personal tastes, one must get used to the fact that the project’s future albums will differ from each other—this is part of its very concept. However, there are moments when art pop/art rock becomes more than just a core or a way of thinking. This was the case with the debut album “Ten Years Gone” and happened again with the latest one, “Ghost In The Old Tape”.

Why?

I wanted to record material about the 1980s and in the style of the 1980s. In my opinion, that era naturally blended with "progress" in its musical layer. Besides, I don't really know any other version of the 1980s. I was never in its dance scene. The most radio-friendly artists I listened to were, among others, Kim Wilde and A-ha. Moreover, I’ve always been drawn to the atmosphere of the more ambitious music from that time. Specific sounds, enormous reverbs, and long solos were a natural part of many tracks, even those on the charts. Speaking of solos—the album features a solo that lasts almost two minutes! That’s an unusual length, not only in the context of Strange Pop’s previous work. It wasn’t easy to perform it from start to finish without any cuts, all while maintaining the strong sense of drama. It took three weeks of work, but we made it happen! Lyrics

Lyrically, “Ghost In The Old Tape” presents very universal stories set in the 1980s, among which many of us can find our own experiences Poetically, however, it is primarily about reminiscing on a (not always sweet) childhood arcadia, deeply rooted in the mature lyrical subject's profound awareness of the passage of time. The emotions tied to these reminiscences are varied. They range from bitter reflections on the inevitable (“Dempsey And Makepeace,” “Requiem For My Childhood”), to the excitement of the magical world around (“Old Mansions,” “Halley’s Comet”), youthful fascinations (“In Your Eyes (School Love)”), the intense polarization of moods during the fall of communism in Poland (“In The Garden”), a tribute to pop culture (“VHS Ninja”), and finally, the dilemmas of adults unnecessarily imposed on the growing children of that era (“The Longest Night”).

Message

Nothing ever truly ends or begins, at least not until we fully come to terms with the course of events and accept all possible consequences of our actions. Until we realize that all the most important events in our lives have their roots in childhood, we won't be able to move forward. "Ghost In The Old Tape" is the final album in the first "therapeutic and reconciliatory" chapter. Like all previous Strange Pop albums, this latest one serves as a kind of summary and residue of the mature lyrical subject's life so far.

It primarily tells the story of a childhood arcadia, but not in a naive way. The sweet-and-bitter message of the album can resonate with anyone who hasn’t stopped growing and wants to move forward. The final track on the album, "Requiem For My Childhood," ends with a symbolic "minute of silence," which is, in reality, a patchwork of fragments from songs intended for a future album that will never come to be. This artistic device serves as a metaphor for all the things that will never happen because the past unfolded exactly the way it did. In other words: we are here because of the entire chain of events that preceded us. Perhaps we wouldn’t even exist if those events had taken a different course.

Credits

This time, the project’s leader, Michał Dziadosz, decided to play all the instruments himself. The exception is the track “In Your Eyes (School Love),” where the bass guitar was played by Sean Hurley, a musician known for his collaborations with artists such as Annie Lennox, Ringo Starr, John Mayer, Alanis Morissette, Morrissey, Michael Bublé, and Paul Stanley from the band Kiss.

Art rock is part of my DNA, so I'm completely comfortable handling parts that require an understanding of the genre, but the track “In Your Eyes (School Love)” is more traditionally pop. I needed the help of Sean Hurley here, whose playing can be heard on several global hits. We've known each other for many years, and when I asked him to participate in my latest album, he responded immediately and enthusiastically. However, we decided that his part should be spontaneous, rockin', and natural. We didn't want to create an artificial, generic, hit track tailored for 2025, but rather a flowing structure reminiscent of 1985s good radio song says Dziadosz.

Inspirations

Pink Floyd (“A Momentary Lapse Of Reason”), Marillion (“Misplaced Childhood”, “Clutching At Straws”), David Sylvian (“Gone To Earth”), as well as Tangerine Dream, Mike Oldfield, Jean Michel Jarre, and Ultravox.

Tracks

1. In The Garden 5:53

2. Dempsey And Makepeace 3:11

3. Old Mansions 5:31

4. In Your Eyes (School Love) 3:41

5. The Longest Night 5:06

6. VHS Ninja 4:23

7. Halley's Comet 2:43

8. Requiem For My Childhood 10:12

Label: Lynx Music

NOŚNIK:CDDG

LM252CD

Bar Code 5904653776525